Maria Earle op PilatesAnytime
Dit is het eerste artikel van Maria Earle. We zijn erg trots Maria als columnist te hebben! Maria Earle is een internationaal geroemde teacher in Pilates en bewegingsleer. Ze geeft al meer dan 17 jaar les. Ze werd teacher trainer bij het Pilates Center in Bolder, Colorado en is een PMA-Certified Pilates Teacher. Ze reist om workshops aan te bieden en is instructeur op Pilates Anytime. Maria is medeoprichter van Pilates East (NYC) en heeft een MFA in Women’s History bij het Sarah Lawrence College. Maria heeft tegenwoordig een eigen praktijk in Barcelona waar ze samen met haar echtgenoot en zoon woont. Geniet van dit artikel en voel je vrij er op te reageren!
Gedachten Over Begeleiding en De Ideeën Die Ons Vormen
Onlangs kwam ik een uitspraak tegen van Newton die als volgt luidde: “If I have seen further than others, it is by standing on the shoulders of giants” (Als ik verder heb kunnen kijken dan anderen, komt dat omdat reuzen mij op de schouders namen). Dit deed me nadenken over mijn basis en de mensen op wiens schouders ik genomen was zodat ik verder kon kijken.
Mijn mentors hebben een enorme rol gespeeld bij mijn professionele en persoonlijke ontwikkeling. Zij waren er om me bij te staan op momenten dat alles gesmeerd liep in mijn carrière, maar meer dan eens hebben ze me teruggefloten als ik de weg volledig kwijt was. Mentors moedigen ons aan dieper contact te maken, onze kracht en zwakheden beter te begrijpen en begeleiden ons naar het hoogst bereikbare. Ik denk dat ik gerust kan stellen dat geen van ons succes heeft kunnen boeken, of zo veel heeft kunnen bereiken, louter en alleen op eigen kracht. Dit is absoluut zo in mijn geval.
Op de schouders van reuzen
Ik ben zo gelukkig een paar “reuzen” gekend te hebben die geholpen hebben me tot de teacher te maken die ik nu ben. Mijn eerste teachers, Amy Taylor Alpers, Rachel Taylor Segel, Cara Reeser en Debora Robinson Kolwey zijn verantwoordelijk voor mijn stevige fundament. Toen ik het teacher training program voltooide bij The Pilates Center (Colorado, USA) had ik het laatste anderhalf jaar besteed aan het doorgronden van de methode door middel van dagelijkse training en het verdiepen van mijn kennis van de werking van het menselijk lichaam. Vele uren bracht ik door met het observeren en imiteren van mijn teachers. Zij waren mijn eerste mentors. Een van de meest waardevolle lessen die ik van ze kreeg was te leren vertrouwen op het ongelooflijk intelligente van Joe’s systeem.
Het was vanaf het begin van mijn training helder dat er altijd weer meer te leren viel en dat het vele jaren zou vergen om me tot een volwaardige teacher te ontwikkelen. In die tijd, ik was een danser van 22 jaar die nog nooit enige blessure had gehad, was ik gepassioneerd om les te geven en helemaal verslingerd aan de methode. Ondanks dat ik weinig ervaring had, dacht ik dat ik alles helemaal doorhad. Niettemin hadden de lessen toch hun effect op me.
Toen ik slaagde bij The Pilates Centre verhuisde ik naar New York City, en het leerproces ging door… Toen ik Kathy Grant ontmoette, wist ik dat ik haar tot het einde van de wereld zou volgen, en als ze me zei te springen, zou ik niet aarzelen.
Kathy’s invloed heeft een ongekende impact gehad op mijn benadering van de methode en de wijze waarop ik les geef. Kathy leerde met voorbeelden. Aan haar heb ik te danken dat ik een niet aflatende leergierigheid heb, altijd voor nieuwe informatie open sta en meer gevoel gekregen heb een empathische teacher te zijn. Kathy leerde me dat het mogelijk was in stilte les te geven door te kijken en te luisteren voordat je de student overvalt met ingewikkelde aanwijzingen.
Een “Old School” leertijd
Ik denk nog vaak terug aan wat ik zelf mijn “Old School” leertijd bij Kathy noem. Voor meer dan tien jaar nam ik wekelijks lessen die duurden van anderhalf tot drie uren. Als het mogelijk was, ging ik twee keer per week. Er was niets gedwongens aan mijn leertijd; alles leek als vanzelf te gaan. Sterker nog, we spraken er niet eens over. Op de dagen dat ik Kathy’s studio bezocht, hield ik de hele ochtend vrij van andere verplichtingen. De lessen hielden pas op als zij tevreden over me was. Ik bleef dan nog vaak om kleine dingetjes voor haar te doen in de studio tot het tijd was om naar mijn eigen studio te vertrekken en daar zelf les te geven.
Ik deed boodschappen voor haar en bracht haar lunch van de zaak op de hoek (erwtensoep was gewoonlijk haar eerste keus, geserveerd met brood en boter). Ik waste en vouwde honderden handdoeken van de studio. Ik keek toe hoe ze les gaf, assisteerde met het in positie houden van de klanten, en controleerde ze op foutieve houdingen als ze daar om vroeg. Zo nu en dan nam ik ook de telefoon aan; ik had dan de instructie de bellers mee te delen dat ze niet aanwezig was en dat ze een boodschap konden achterlaten – Kathy was er altijd. Mijn leertijd begon zich ook buiten de studio af te spelen. Een van mijn mooiste herinneringen is het vergezellen van Kathy naar de dansvoorstellingen van haar studenten, die ze liefdevol “haar kinderen” noemde. Nooit zou ze een voorstelling missen. Ze bezocht ze soms zelfs twee keer. Kathy was immens trots op al haar kinderen. Ze observeerde hun bewegingen op het podium en maakte ze later in de studio duidelijk hoe ver ze al gekomen waren.
Terugdenken aan het mentorschap
Het voorrecht onder de voogdij te leven van master teachers die hun kennis overdragen zodat de volgende generatie de toorts brandende kan houden zal altijd hoog gewaardeerd worden in onze beroepsgroep. Zo leidde Joe onze teachers op, die op hun beurt ons opleiden en zo voort. And the beat goes on – het is tenslotte ons erfgoed.
Maar wat als je niet de toegang hebt tot een Pilates Elder of een master teacher? Laten we eerlijk zijn, er is slechts een handvol Elders; te weinig om iedereen tot beschikking te zijn. Voor velen van ons is onze woonplaats te ver afgelegen om regelmatig bij een master teacher te kunnen bijtanken, met uitzondering van de langverwachte workshop één of twee keer per jaar die deel is gaan uitmaken van ons leven. Dus hoe vullen we dan onze teacher-brandstoftank? Waar vinden we de spirit om 20 of 30 uur per week les te geven? Ik ben me in de loop der jaren gaan realiseren dat begeleiden vele vormen kent. Laten we eens twee manieren overwegen om het vuur van het teachen brandende te houden door inspiratie te vinden die dichter bij huis ligt.
Maria Earle
Kijk om je heen
Netwerken kan bij het begeleiden erg krachtig werken en het is een belangrijke stap in het opbouwen van een ondersteunende gemeenschap van professionals in je eigen omgeving. Neem les bij mensen met wie je samenwerkt of anderen in je buurt. Sommige van mijn fijnste lessen kreeg ik van bevriende teachers. Het was een ervaring waarbij het mes aan twee kanten sneed. Niet alleen is het een prachtige gelegenheid om zelf ook eens geobserveerd te worden, en niet te vergeten de broodnodige hands-on correcties te krijgen, maar het biedt ook een uitstekende kans om te ontdekken, nieuwe dingen uit te proberen en ideeën te delen.
Nog recentelijk een goed boek gelezen?
Laat je begeleiden door de schrijver van een goed boek. Begin dan meteen bij de bron. Joseph Pilates heeft twee boeken geschreven, ‘Return to Life Through Contrology’ en ‘Your Health: A Corrective System of Exercising that Revolutionizes the Entire Field of Physical Education. Lees ze. En daarna, lees ze nog een keer. Laat Joe’s woorden je begeleiden. Beide boeken bevatten kleine juweeltjes zoals “Contrology is niet een afmattend systeem van saaie, vervelende, afschuwelijke oefeningen die dagelijks tot brakens toe herhaald worden” (feesten, mensen!) en “Als mensen de eenvoudige wetten der natuur kenden en eraan gehoorzaamden, zou algehele gezondheid het gevolg zijn en het Tijdperk der Gezondheid zou aanbreken” (gaan we aan werken!).
Natuurlijk hebben we allemaal ons eigen voorraadje aan onmisbare middelen: training manuals, anatomie- en hoe-te… boeken. Mijn vraag is, heeft ieder boek in je boekenkast het woord Pilates ergens in de titel? Probeer dit eens: verander van onderwerp. Kijk eens verder en lees wat over kwantum fysica, cognitiewetenschap, fysische antropologie, of somatics. The sky is the limit, probeer te ontdekken waar je nieuwsgierigheid ligt en spit dieper. Ik denk dat je verrast zal zijn hoezeer dit in relatie staat tot de lessen die je geeft in de studio of op de mat.
Kweek een Leergierige Geest
Met de nieuwsgierigheid van een leergierige geest verrijken we onze kennis. Onze nederigheid, als we geconfronteerd worden met alles wat we nog moeten leren, kan ons transformeren van gewoon goede teachers die we nu zijn naar geweldige teachers. Kathy Grant is een inspiratie voor ons allen omdat ze gedurende haar hele leven nooit met leren is gestopt en open bleef staan voor andere perspectieven en nieuwe informatie.
Door het verstrekken van begeleiding en kennis, helpen mentors ons bij de reis van ons leven, en die lessen blijven ons bij. Zeventien jaar later groei ik nog steeds als teacher en leer ik van de lessen die me onderweg gegeven worden. Er gaat geen dag voorbij dat mijn teaching, in welke vorm dan ook, niet bezield is van de onmetelijke kennis die mijn mentors hebben overgedragen.
Er blijft altijd veel te leren van elkaar. Meer om te overwegen. Meer om je tanden in te zetten. Heb je vandaag je mentor(s) bedankt? En als je die niet hebt, wordt het dan niet eens tijd er naar op zoek te gaan?
©Maria Earle
Vertaler: Harrie Schoonen
Mooi artikel en heel herkenbaar. Als pilatesdocent ben je nooit klaar. Je begint met een opleiding en daarna is het ontwikkelen geblazen. Je moet je persoonlijke weg zien te vinden om je passie te verdiepen en over te kunnen brengen. Samenwerking met collega’ s is zeer verhelderend hierin.